Ruch Młodzieżowy nosi nazwę Młodzież Polskiego Czerwonego Krzyża i posługuje się skrótem „MPCK”. Młodzież PCK jest integralną częścią Polskiego Czerwonego Krzyża. Od 1921 roku ruch zrzesza dzieci i młodzież działającą w oparciu o idee, zasady Czerwonego Krzyża, statutu PCK oraz inne regulaminy określające struktury i Zasady działania Ruchu Młodzieżowego PCK. Celem strategicznym Młodzieży PCK od najmłodszych lat aż do ukończenia 30 lat jest pomoc osobom wymagającym wsparcie poprzez kształtowanie postaw humanitarnych w środowisku dziecięco-młodzieżowych i ich aktywizacją na rzecz osób potrzebujących.
– Najmłodsi noszą z dumą znaczki Klubu Wiewiórka
– Ze szkoły podstawowej do gimnazjum i liceum przechodzi się z legitymacją PCK w kieszeni będąc członkiem koła szkolnego PCK
– Możliwość działania w Kole Akademickim
– Możliwość bycia liderem i członkiem grupy SIM PCK
Młodzież ma szansę edukowania siebie i innych w zakresie pierwszej pomocy, pomagania w organizacji i przeprowadzanie różnych imprez w Domach Dziecka, Pogotowiach Opiekuńczych, Szpitalach, Domach Pomocy Społecznej oraz uczestniczenia w ogólnopolskich akcjach i kampaniach:
– Wyprawka dla Żaka
– Gorączka Złota (szczegóły akcji znajdują się na stronie głównej w menu Akcje
– Czerwonokrzyska Gwiazdka
– Wielkanoc z PCK
– Prawda o AIDS
WOLONTARIAT DZIECIĘCO – MŁODZIEŻOWY,
NAJLEPSZĄ FORMĄ EDUKACJI W DUCHU HUMANITARYZMU
Wielu małych ludzi, w wielu małych miejscowościach, robiąc wiele małych rzeczy potrafi odmienić oblicze świata
Polski Czerwony Krzyż to organizacja powstała przed 80 laty w trosce o losy innych ludzi. Od początku swojego istnienia prowadzi różnorodną działalność w dziedzinie ochrony zdrowia, pomocy socjalnej i pierwszej pomocy, odgrywa znaczącą rolę w rozwoju ruchu honorowego krwiodawstwa, przekazuje wzorce humanitarnych postaw, uwrażliwia na cierpienie drugiego człowieka. Działalność Polskiego Czerwonego Krzyża oparta jest na pracy wolontariuszy zrzeszonych w szkolnych i akademickich kołach PCK, grupach młodzieżowych działających przy Zarządach Rejonowych i Okręgowych PCK, klubach honorowych dawców krwi oraz kół zawodowych i środowiskowych.
Najliczniejszą grupę, bo ponad 70% wolontariuszy PCK stanowią dzieci i młodzież. To około 650 tysięcy osób pracujących na rzecz drugiego człowieka.
Aby mówić o istocie tego wolontariatu warto przyjrzeć się celom stawianym przed nim samym, odwołam się tu do słów prezesa honorowego PCK w 1920 roku Heleny Paderewskiej:
Pragniemy obudzić w sercach dzieci naszych i młodzieży ducha miłości bliźniego i poczucie obowiązku względem wszystkich ludzi, ducha czynienia dobra, gdzie tylko siły na to pozwalają, nie dla innych celów, a dla samego dobrego czynu, do szukania nagrody za czyny dobre we własnym przeświadczeniu o spełnieniu obowiązku. Pragniemy przez czyny miłosierdzia przeciwstawić samolubstwu miłości ogółu, którego dobro jest zarazem dobrem każdej jednostki jakkolwiek sformułujemy ten cel, drogi do niego prowadzą przez zrzeszenie dzieci i młodzieży pod sztandarem Czerwonego Krzyża i przez ich czynny udział w działalności.
Cele przyświecające tworzeniu wolontariatu młodzieżowego w 1921 roku
Cele przyświecające tworzeniu wolontariatu młodzieżowego w 1921 roku, przyświecają PCK również i dziś. W jego statucie odnajdujemy zapis mówiący, że: jednym z głównych celów działania PCK jest rozwijanie działalności wśród dzieci i młodzieży poprzez ich edukację w duchu humanitaryzmu.
Działania te rozpoczynamy od tych najmłodszych – dzieci w wieku przedszkolnym i szkolnym (6-7 lat), prowadząc dla nich specjalne programy uczące wrażliwości na krzywdę drugiego człowieka, kształtujące postawy tolerancji i niesienia bezinteresownej pomocy, propagujące zasady higieny osobistej i pierwszej pomocy. Dzieci skupione w Klubach Wiewiórka uczą się nie tylko tego, że trzeba myć zęby ale również tego, że trzeba pomagać kolegom, osobom starszym i być grzecznym i miłym dla innych. To początek ich edukacji „dobrego serca”, ale to ich właśnie najłatwiej ukształtować na wrażliwych ludzi. Ma coś w sobie przysłowie „Czym skorupka za młodu nasiąknie tym pęknie w przyszłości”. Widząc tak małe dzieci pracujące dla innych, mamy nadzieję, że będzie ono prawdziwe. Dzieci włączają się w takie akcje jak choćby „Gorączka złota” zbierając pieniądze nie dla swoich rówieśników, ale dla swoich starszych kolegów, którzy nigdzie nie wyjadą na wakacje, nauczone zasad pierwszej pomocy, zajęcia takie prowadzą dla swoich młodszych kolegów, pełnią dyżury „Ratowniczków” na przerwach stając z apteczką pierwszej pomocy, gotowi nieść pomoc. Sami inicjują akcję zbierania zabawek, czy pieniędzy dla biedniejszych dzieci.
Wzrastając w duchu humanitaryzmu dzieci osiągając wiek lat 10 nie odchodzą z szeregów PCK, jeżeli podoba im się praca wolontariuszy, stają się członkami Szkolnych Kół PCK, trafiają pod wprawną rękę pedagogów- opiekunów kół, których odpowiednie podejście do nich, talenty pedagogiczne i zaangażowanie w pracę społeczną pozwalają wychować wspaniałą młodzież, wrażliwą na krzywdę drugiego człowieka.
W swojej codziennej działalności młodzież w Szkolnych Kołach krzewi idee humanitaryzmu, oświaty zdrowotnej i pierwszej pomocy organizując konkursy, pogadanki, wystawy. Bierze udział w zawodach pierwszej pomocy, opiekuje się młodszymi kolegami i starszymi osobami robiąc im zakupy i sprzątając mieszkania. Z własnej inicjatywy często organizują zbiórki pieniędzy, zabawek, słodyczy i przekazują je dla Czerwonego Krzyża lub instytucji, którymi się on opiekuje np. Domy Dziecka czy Domy Pomocy Społecznej.
Oprócz tego członkowie Szkolnych Kół PCK biorą udział we wszystkich działaniach Zarządów Rejonowych PCK i współpracują z grupami młodzieżowymi.
Często wolontariusze są tak aktywni, że nie wystarcza im tylko działanie na terenie macierzystej szkoły. Bardzo często przyłączają się oni do Grupy Społecznych Instruktorów Młodzieżowych PCK czy Grupy Ratownictwa Medycznego PCK i działają w ich szeregach. Wówczas z SIM – ami prowadzą działalność „fachowo” zwaną opiekuńczo-wychowawczą.
Trafiając do Grupy Ratownictwa Medycznego ukierunkowują się na działanie związane z pierwszą pomocą i propagowaniem jej zasad w różnych środowiskach.
Ich codziennym zadaniem jest
Ich codziennym zadaniem jest wówczas opieka nad osobami, które potrzebują pomocy. Doskonale realizują się w pracy w Domach Dziecka, Domach Spokojnej Starości, Domach Dziecka, Pogotowiach Opiekuńczych, szkołach przyszpitalnych. Konkursy, pląsy, nauka piosenek i zabawa z ludźmi, którzy potrzebują tego, by poświęcić im chociaż minutkę, stają się dla nich chlebem powszednim. Poznają wówczas smak uśmiechów otrzymywanych od chorych i opuszczonych dzieci, które stanowią najsłodszą zapłatę za ich pracę. SIM-owie to młodzi ludzie niezwykle wrażliwi na krzywdę drugiego człowieka, którzy wiedzą, że każdy biedny, chory, opuszczony człowiek czeka na ich pomoc i nie muszą dawać im pieniędzy, mogą podarować im swój czas, energię i radość życia.
Polski Czerwony Krzyż jest najliczniejszą organizacją w Polsce skupiającą dzieci i młodzież. Ponieważ, wyznajemy zasadę, że „jesteśmy organizacją, która nie powstała dziś po to, by jutro pozostały po niej jedynie wspomnienia” prowadzimy działania z dziećmi i młodzieżą , wyrabiając w nich pewne nawyki, kształtując postawy, nie oczekując natychmiastowego efektu, ale swoje działania traktując jako swojego rodzaju inwestycje. To swoisty fenomen ciągłości edukacji „dobrego serca”, mała Wiewiórka wie, ze trzeba pomagać i uśmiechać się do innych, w szkolnym kole słyszy o godności człowieka i potrzebie jej poszanowania, później o potrzebie tolerancji i międzynarodowym prawie humanitarnym. Wiedza, którą otrzymują jest pogłębiana, odkłada się warstwami, nakładając jedna na drugą, uzupełniana na kolejnych szczeblach działalności daje całość i możliwość jej wykorzystania w praktyce. Dajemy dzieciom i młodzieży, możliwość działania w każdym wieku, w różnym zakresie działań, to szeroki wachlarz możliwości, których głównym celem jest pomoc potrzebującym.